Najpierw czytam, później oglądam: Jeden dzień - David Nicholls

Jeszcze na początku miesiąca, zapisałam się na blogu „Lustrzana nadzieja” do wyzwania czytelniczego „Najpierw czytam, później oglądam”. Żeby nie było, że cały czas narzekam i żadna książka mi się nie podoba, przedstawię Wam dzisiaj, w ramach tego wyzwania, powieść i film, które skradły moje serce. 

„Jeden dzień” to historia dwóch osób rozgrywająca się na przestrzeni 20 lat. Dlaczego więc w tytule jest mowa o jednym dniu? Ponieważ ich losy ukazane są co roku przez pryzmat jedynie 15 lipca. Wszystko zaczyna się pod koniec lat 80., podczas wieczoru inaugurującego naukę w college’u.

 

Emma i Dexter. Trudno o bardziej niedopasowane połączenie. Ona jest typem „kujona”, w za dużych oprawkach okularów i z burzą włosów. Jest niesłychanie zdolna, ale zupełnie nie wierzy w siebie. On jest typem, za którym oglądają się wszystkie studentki. Nonszalancki, bogaty, przystojny, ale za to… z „sianem w głowie”. Oboje poznają się po hucznej imprezie kończącej studia. Wcześniej nie mieli ze sobą nic wspólnego, za to po tym wieczorze stają się najlepszymi przyjaciółmi.

Jak potoczą się ich losy? Czy Emma odnajdzie siebie i zrealizuje marzenie o zostaniu pisarką? Czy Dexter zmądrzeje i zrozumie, jaki skarb ma u swojego boku? Fascynujące było dla mnie przeżywanie wesołych i smutnych chwil z życia głównych bohaterów. Od razu się z nimi zaprzyjaźniłam, a potem z niecierpliwością czytałam, jak zmieniają się ich spojrzenia na życie, oczekiwania, marzenia i przyjaźnie na przestrzeni lat.

O czym myślą, kiedy dopiero przekroczyli dwudziestkę i świat staje przed nimi otworem? Jakimi są ludźmi w wieku lat 30, kiedy zderzają się z szarą rzeczywistością? I wreszcie, czego oczekują w wieku lat 40, kiedy codzienność skutecznie weryfikuje większość młodzieńczych oczekiwań?

Z radością odkrywałam odpowiedzi na te pytania. Przeczytałam książkę jednym tchem, podziwiając Nichollsa za stworzenie tak charakterystycznych, prawdziwych i dających się lubić postaci. Autor, dzięki ich historii pokazał, że życie bywa bardzo zaskakujące i dlatego nie warto niczego skrupulatnie planować. Wielkim plusem jest totalnie nieprzewidywalne i wbijające w fotel zakończenie. Dzięki niemu o tej książce długo nie da się zapomnieć.

Nie mogłam więc nie obejrzeć ekranizacji powieści, z Anne Hathaway i Jimem Sturgessem w rolach głównych. O dziwo, film okazał się jeszcze lepszy niż książka. Dużą zasługę przypisuję aktorom, którzy idealnie odtworzyli charaktery postaci. Nikogo innego nie wyobrażam sobie w rolach Emmy i Dextera. Kolejną zaletą obrazu są wspaniałe zdjęcia Edynburga i Paryża, które stanowią urocze tło ich historii. 

Reżyserka „Jednego dnia”, Lone Scherfig przyznała, że chociaż przesłanie filmu może się wydawać banalne (ciesz się każdym dniem, bo czas nieubłaganie ucieka; nie szukaj szczęścia za daleko), to jest to przekaz na tyle uniwersalny, że każdy znajdzie w nim coś dla siebie. Ja szczególnie polecam osobom, którym podobały się filmy typu: „Pamiętnik”, „Miłość i inne używki” czy „Kiedy Harry poznał Sally”, czyli generalnie niebanalne romanse z morałem w tle. 

Tytuł: „Jeden dzień” 

Autor: David Nicholls 

Wydawnictwo: Świat Książki 

Data wydania: 2013 

Ilość stron: 443 

Moja ocena książki: 9/10 

Moja ocena filmu: 10/10 

Książka przeczytana w ramach wyzwania: Najpierw czytam, później oglądam

Fot. książki: Niebieska zakładka

Fot. kadr z filmu: źródło: We Heart It