Kochając pana Danielsa - Brittainy C. Cherry

Jak zapewne większość kobiet, lubię od czasu do czasu przeczytać sobie dobre romansidło. Ok, przyznaję – może nie od czasu do czasu, ale całkiem często. :) Nie jestem jednak bezkrytyczna wobec romansów. Lubię, kiedy bohaterowie nie są idealni, kiedy nie ma za dużo lukru i kiedy historia miłosna niesie jakieś przesłanie albo chociaż posiada bogate tło historyczne. Słowem, lubię, kiedy książka jest „jakaś”, a nie jedynie ocieka tanim sentymentalizmem.  

Z opisu na okładce „Kochając pana Danielsa”, ciężko wywnioskować, czego się można spodziewać. Nie ma tam ani słowa o tym, kim są bohaterowie ani na czym polega ich historia. Jest za to lakoniczne zdanie, które można przypasować do większości romansideł: „To historia wielkiej miłości. Takiej, która zdarza się wtedy, gdy na swojej drodze spotkasz prawdziwą bratnią duszę”.

Po okładce i samych zachwalających recenzjach na innych blogach, spodziewałam się co najmniej następczyni „Przeminęło z wiatrem”. Tymczasem dostałam polaną miodem i syropem klonowym historię o doświadczonych przez życie nastolatkach. 

Prawie cała akcja dzieje się w liceum. Główna bohaterka Ashlyn ma 19 lat i cierpi z powodu śmierci siostry bliźniaczki Gabby. Zaraz po jej pogrzebie, matka wysyła główną bohaterkę do nowej rodziny ojca w Wisconsin. Tam musi się przystosować do nowych warunków i nowych znajomych. Ale już w pociągu z Chicago poznaje swojego przyszłego ukochanego. Młody chłopak jest oczywiście jej ideałem, a ona jest ideałem jego, jednak około 120 strony dowiemy się, czemu nie mogą być razem. 

Banalna fabuła nie jest tym, co najbardziej irytowało mnie w tej książce. Jest nim infantylny język, jakim się posługuje główna bohaterka. Dla przykładu podaję cytat z początków powieści, kiedy w pociągu Ashlyn zwróciła uwagę na przystojnego Daniela:

„Zauważył, że na niego spoglądam, a kiedy uniósł głowę, by spojrzeć mi w oczy, uśmiechnął się szeroko, przez co skurczyłam się w sobie, spuściłam wzrok na granatową, poplamioną kawą wykładzinę i poszłam dalej. Jego tęczówki były intensywnie niebieskie, a spojrzenie pełne zainteresowania. Przez chwilę myślałam, że jego oczy są bramą do innego świata. 

Przepiękne. 

Zapierające dech w piersiach. 

Cudowne. 

Niebieskie oczy. 

Westchnęłam. 

Może rzeczywiście były wrotami do lepszego świata.

Tak na marginesie, ludzie nie powinni korzystać z ubikacji w pociągach. Są dość ohydne, w dodatku wdepnęłam w jakąś wyplutą gumę”.  

Takich cytatów znajdziemy w książce co najmniej kilka. Raziły mnie one swoją naiwnością, dziecinnością i prostotą. Na szczęście w miarę rozwoju fabuły, Ashlyn ma tego typu przemyśleń coraz mniej. Może dzięki miłości staje się bardziej dojrzała?

Za to jest druga kwestia, która nie dawała mi spokoju podczas czytania. Miałam nieodparte wrażenie, że niektóre opisywane sytuacje już skądś znam. Tak jakby autorka zrobiła sobie spis chwytów i motywów literackich, które są obecnie modne lub które kiedyś sprawdziły się w innych bestsellerach. Mamy więc: listy od zmarłej osoby (motyw z „PS. Kocham Cię”), chłopaka udającego, że pali papierosy („Gwiazd naszych wina”), śmierć najbliższych („Zostań, jeśli kochasz”) i przyjaciela geja (który pojawia się w zbyt wielu powieściach, by je tu wymieniać). 

Oczywiście są i jasne strony tej książki. Na przykład przesympatyczny przybrany brat Ashley - Ryan, który skrywa swoją skomplikowaną historię lub jej przybrana siostra Hailey, praktykująca po kryjomu buddyzm. Niestety słabo wypadają na ich tle sami główni bohaterowie. Są zbyt przesłodzeni i nieprawdziwi. Kulminacją był dla mnie fragment, gdy zaczęli cytować z pamięci obszerne fragmenty Szekspira w łóżku. 

Reasumując, nie polecam ani nie odradzam „Kochając pana Danielsa”. Chciałam Wam jedynie naświetlić, o czym ona jest, bo tego mi zabrakło w okładkowej zapowiedzi. Wierzę, że jest to historia, która może się niektórym podobać. Mnie średnio przypadła do gustu, ale najlepiej sami się przekonajcie. Na pewno polecam, jeśli lubicie książki z kręgu New Adult, nie męczy Was infantylny język i lubicie nadmierny sentymentalizm. Jeśli zaś spodziewacie się porywającej historii miłosnej z pełnokrwistymi i bardziej dojrzałymi bohaterami, lepiej poszukajcie jej gdzieś indziej. 

Tytuł: „Kochając pana Danielsa”  

Autor: Brittainy C. Cherry 

Wydawnictwo: Filia 

Data wydania: 17 czerwca 2015 

Ilość stron: 432 

Moja ocena: 5/10