Rozważna i romantyczna - Jane Austen

Czytając prozę Jane Austen zawsze przenoszę się w zupełnie inny świat. Świat dawnych czasów, gdzie kobiety były skromne, nosiły długie suknie, a na znak miłości dawały swoim wybrankom pukiel włosów. Gdzie mężczyźni byli eleganckimi gentlemanami, którzy zakochiwali się od pierwszego wejrzenia („czuli afekt”, jak to nazywa autorka). Gdzie wystarczyło dobrze wyjść za mąż, by osiągnąć pełnię szczęścia. Gdzie może wszystko było prostsze niż teraz...

Lubię te światy i bohaterów Austen. Co prawda dziś nie czyta się łatwo wiktoriańskich powieści ze względu na ich nieco archaiczny styl, ale myślę, że warto. Chociażby po to, by poznać światową klasykę, a przy okazji obyczaje, kulturę i sposób życia ludzi w XIX wieku. Różnice w porównaniu ze współczesnością są niebywałe. Jakbyśmy czytali o zupełnie innym gatunku ludzi.

„Rozważna i romantyczna” bardziej przypadła mi do gustu niż „Duma i uprzedzenie”. Zapewne dlatego, że bohaterki są tu mniej wyniosłe i pretensjonalne. Są stworzone na zasadzie kontrastu. Marianna jest tą z sióstr, która kieruje się sercem. Jeśli kocha, to do utraty tchu. A jeśli rozpacza, to płacząc przez kilka tygodni. I zawsze mówi, co aktualnie myśli, bez względu na konwenanse. Z kolei Eleonora jest bardziej stonowana. Postępuje myśląc najpierw o innych, a dopiero potem o sobie. Nie ulega gwałtownym porywom serca, za to kocha równie mocno, jak Marianna.   

Akcja powieści zaczyna się w momencie, gdy umiera ojciec Marianny i Eleonory. Ponieważ ich przyrodni brat nie wywiązuje się z przyrzeczenia danemu ojcu na łoży śmierci, że zapewni siostrom dostatnie życie, obie muszą przenieść się na wieś. Razem z matką oraz dużo młodszą siostrą Małgorzatą opuszczają więc ukochany dom i zamieszkują w oddalonej od niego posiadłości Barton.

Oczywiście, jak wszystkie powieści Austen, i ta jest o miłości. Dwie siostry wchodzą w dorosłe życie, poznają w nowym miejscu nowych przyjaciół i po raz pierwszy się zakochują. Są w związku z tym wystawiane na różne próby, które każda na swój sposób przechodzi i przeżywa. Jak odnajdą się w życiu? Czy znajdą prawdziwą miłość i szczęście? Tego dowiemy się dopiero na samym końcu.

Wciąż porównując „Rozważną i romantyczną” do „Dumy i uprzedzenia”, na minus wypada jedynie brak charakterystycznej postaci męskiej. Takiej jak słynny pan Darcy. Mężczyźni życia Marianny i Eleonory są raczej miałcy i pozostawieni gdzieś w tle (zwłaszcza nieśmiały Edward), ale mnie osobiście to nie przeszkadzało. Nie w każdej powieści mężczyzna musi grać pierwsze skrzypce, a za coś w końcu Jane Austen musiała dostać przydomek prekursorki feminizmu. :-)

Ciekawostki: 

1) Pierwsza wersja „Rozważnej i romantycznej” (zatytułowana „Elinor and Marianne”) została napisana, gdy Jasne Austen miała zaledwie 19 lat. Dopracowała ją w wieku 20 lat, ale ostatecznie powieść ukazała się dopiero w 1811 roku, kiedy Austen miała 36 lat.

2) Pisarka wydała „Rozważną i romantyczną” na własny koszt, pod pseudonimem „The Lady”.

Ulubione cytaty: 

„Człowiek, który nie wie, co robić ze swoim czasem, nie zdaje sobie sprawy, że zabiera czas innym”. 

„Szczęście nasze zawsze w pewnej mierze zależy od zbiegu okoliczności”.

Tytuł: „Rozważna i romantyczna”    

Autor: Jane Austen   

Wydawnictwo: Świat Książki  

Data wydania współczesnego: 19 listopada 2014  

Data wydania oryginału: 1811  

Ilość stron: 350 

Moja ocena: 8/10