Wakacje - Nina Majewska-Brown

Bardzo nie lubię pisać negatywnych recenzji. Raz, że mam szacunek do autora za jego pracę. Dwa, że nie chcę zniechęcać Was do czytania. A trzy - wszystko jest kwestią gustu. To, co nie podoba się mnie, może podobać się innym. I odwrotnie. Co do jednego chyba się jednak wszyscy zgadzamy – okładka powinna współgrać z treścią książki i nie wprowadzać czytelnika w błąd. A dokładnie tak jest z „Wakacjami” Niny Majewskiej-Brown.

Na okładce mamy uśmiechniętą młodą kobietę, splecione ręce zakochanej pary na  plaży i wspaniałe symbole Barcelony: dzieła Gaudiego, azulejos, La Ramblę. Wyobrażacie sobie może powieść obyczajową „przesyconą aromatem paelli i bąbelkami Cavy”, jak sugeruje opis? Nic bardziej mylnego.

Książka dzieli się na dwie różne części. Pierwsza jest zapisem hiszpańskich wakacji Niny, jej męża Bartka i dwójki dzieci: Klary i Jaśka. Akcja toczy się powoli i jest ukazana z perspektywy głównej bohaterki. Brakuje tu jednak wspomnianego aromatu i klimatu Barcelony. Jest natomiast dużo narzekania, stania w kolejkach i myślenia stereotypami. Bo jeśli spotykamy Polaków za granicą, to oczywiście musi to być brzuchaty, prostacki jegomość lub matka krzycząca na swoje dzieci…

Punktem kulminacyjnym tej części jest pojawienie się… teściów. Przylatują znienacka zaproszeni przez Bartka, co skutkuje wywołaniem rodzinnej wojny i wieloma kłótniami, o których czytamy przez kolejne kilkadziesiąt stron. Nina zarzuca mężowi zaproszenie jego rodziców, Bartek lawiruje pomiędzy nimi a żoną, Klara marudzi, teściowa jest iście z piekła rodem, a teściowi wiecznie coś nie pasuje. Jedyną pozytywną postacią jest siedemnastoletni Jasiek, który żyje we własnym świecie.

Mniej więcej w połowie książki dochodzi do dwóch ogromnych tragedii. Oczywiście nie napiszę, co się wydarzy, bo nie chcę spoilerować. Dość na tym, że świat Niny dosłownie legnie w gruzach. Smutna bardzo ta historia, ale czytałam ją bez większych emocji. Może jedynie zagościł we mnie lęk przed wakacyjnymi wyjazdami?

Wątpię, żeby intencją autorki było zniechęcenie czytelników do wakacji. Zapewne chodziło jej o przesłanie, że powinniśmy doceniać to, co mamy, gdyż życie jest bardzo ulotne. Zgadzam się z tym. Doceniam szlachetne intencje i kunszt pisarski Niny Majewskiej-Brown, bo tego nie można jej odmówić. Widać, że ukończenie filologii polskiej przekłada się na jej styl pisania i poprawność językową.

Jednak muszę przyznać, że po lekturze „Wakacji" pozostał mi niesmak. Spodziewałam się „wciągającej, słodko-gorzkiej opowieść o tym, co w życiu ważne i najważniejsze” (to znów opis z okładki). A tymczasem dostałam przesiąkniętą sarkazmem i negatywnym nastawieniem do świata relację z koszmarnych wakacji. Odechciało mi się z tego wszystkiego urlopu… 

Tytuł: „Wakacje”  

Autor: Nina Majewska-Brown  

Wydawnictwo: Rebis 

Data wydania: 16 czerwca 2015  

Ilość stron: 384 

Moja ocena: 2/10