Wielkie kłamstewka - Liane Moriarty

Pamiętacie, jak ostatnio narzekałam, że żadna książka mnie nie zachwyca? Te, które czytałam, były poprawne, ale zawsze czegoś brakowało. Aż w końcu trafiłam na „Wielkie kłamstewka”. :-)

Jeśli miałabym porównywać „Wielkie kłamstewka” do jakiegoś filmu lub serialu, na pewno byłyby to „Gotowe na wszystko”. Mają podobny klimat przedmieść, gdzie wszyscy niby się znają, ale w rzeczywistości żaden sąsiad nie jest w stanie powiedzieć, co dokładnie dzieje się w domu obok. I tu, podobnie jak w serialu, wszystko zaczyna się od morderstwa. Ktoś zginął na wieczorku integracyjnym rodziców dzieci z przedszkola. Nie wiadomo tylko kto, ani w jakich okolicznościach…

Potem cofamy się o pół roku wstecz, by poznać cały kontekst historii. Wtedy do miasteczka na przedmieściach Sydney wprowadza się nowa sąsiadka - 24-letnia samotna matka Jane. Nikt nie wie, kto jest tatą 5-letniego Ziggy’ego, a sama Jane szybko ucina wszelkie spekulacje na ten temat. Dość szybko za to zaprzyjaźnia się z innymi mamami przedszkolnych dzieci: Madeline oraz Celeste.

Każda z przyjaciółek jest zupełnie inna. Madeline to czterdziestoletnia matka trójki dzieci, która zaznała szczęścia dopiero w drugim małżeństwie. To zdecydowanie moja ulubiona bohaterka. Nie da sobie dmuchać w przysłowiową kaszę, jest silna, pewna siebie i zadziorna. Nazwałabym ją „typową kobietą”, która jest wierną przyjaciółką, kocha ubrania i martwi się każdą nową zmarszczką. :-) Natomiast Celeste jest nieziemsko piękna, ale zamknięta w sobie i stale zamyślona. Początkowo poznajemy ją jako mamę bliźniaków i żonę idealnego męża Perry’ego. Czy jednak ich małżeństwo jest tak idealne, na jakie wygląda? Ich wątek z każdą stroną ciekawił mnie coraz bardziej.

Historia trzech przyjaciółek toczy się wokół przedszkola. To tam codziennie zawożą swoje dzieci, spotykają się i plotkują. Ich mikrospołeczność składa się również z innych mam, ojców, dzieci i byłych mężów. W takim natłoku nawet nie zaproszenie kolegi z klasy na urodziny urasta do rangi życiowego problemu. A skąd już niedaleko do „burzy w szklance wody”.

Tajemnice, układy, kłamstewka – to wszystko składa się na rzeczywistość Jane, Madeline i Celeste oraz nieuchronnie prowadzi do zapowiedzianej we wstępie tragedii. Rewelacyjnym zabiegiem Moriarty jest przytaczanie po niemal każdym rozdziale wypowiedzi świadków morderstwa, które zawsze nawiązują do minionych wydarzeń zawartych w danym fragmencie. Przypomina to chór z tragedii greckiej, ale i skłania do śmiechu, bo każdy świadek widzi zdarzenie z zupełnie innej strony.

Początkowo zastanawiałam się, czy ocenić „Wielkie kłamstewka” na 9 czy 10 punktów w mojej subiektywnej skali. Jednak stanęło na 10, bo naprawdę nie mam się do czego przyczepić. Książka jest bardzo zgrabnie napisana, czyta się ją szybko, wciąga bez reszty. A do tego porusza wiele istotnych kwestii: konsekwencji kłamstw, przemocy w rodzinie, solidarności w obliczu tragedii, funkcjonowania patchworkowych rodzin, relacji z małymi dziećmi i nastolatkami oraz ogólnie życia w rodzinie i małym społeczeństwie. Oby więcej takich wartościowych (a przy tym niesamowicie wciągających) książek pojawiało się na polskim rynku wydawniczym – tego sobie i Wam życzę. :-) 

Tytuł: „Wielkie kłamstewka” 

Autor: Liane Moriarty     

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka 

Data wydania: 22 września 2015    

Ilość stron: 488 

Moja ocena: 10/10