Jak zawsze - Zygmunt Miłoszewski

Do „Jak zawsze” podeszłam jak do czystej karty. Nie czytałam wcześniej trylogii o Szackim, więc nazwisko Miłoszewskiego nie robiło na mnie wielkiego wrażenia. Ale to, że jego najnowsza książka pojawia się dosłownie wszędzie i jest na szczytach list bestsellerów – już tak. Jak zawsze postanowiłam sprawdzić, o co tyle szumu.

Na „Lubimy czytać” zauważyłam, że obozy są dwa. Do jednego należą ci czytelnicy, którym eksperyment znanego dotąd z kryminałów pisarza się spodobał. Wręcz rozpływają się w ochach i achach, jak cudowne jest „Jak zawsze”. Inni, mniej liczni, mają skrajnie odmienne stanowisko, twierdząc, że powieść zasługuje najwyżej na ocenę 2-3. Niestety, należę do tego drugiego obozu – mimo wszystkich zalet, które zaraz wymienię.

Miłoszewski operuje pięknymi zdaniami i widać, że włożył w pisanie ogrom pracy. Korekta i redakcja też stoją na wysokim poziomie, bo ciężko doszukać się tu literówek. Wreszcie na wielkie uznanie zasługuje oprawa graficzna stworzona przez znanych artystów, Joannę Górską i Jerzego Skakuna, którzy tworzą projekty m.in. dla warszawskiego Muzeum Narodowego i festiwali: T-Mobile oraz Nowe Horyzonty. Ich okładka jest intrygująca, przemyślana i maksymalnie dopasowana do treści. Co więc poszło nie tak?

 

Najogólniej mówiąc, nudna była dla mnie fabuła. Nawet nie pomysł na nią, bo przeniesienie w czasie starszej pary i umieszczenie jej w alternatywnej rzeczywistości, zapowiadało się interesująco, ale samo poprowadzenie akcji. Oto para starszych osób przenosi się do lat 60. ubiegłego wieku. Mają młode ciała, ale stare umysły. Do tego świat wydaje im się inni niż ten, który zapamiętali z lat młodości. Brzmi zachęcająco? Też mi się tak wydawało, ale potem było już tylko gorzej.

Mamy bardzo długie i nudne opisy Warszawy – zwłaszcza dla czytelników, którzy nie znają tego miasta. Są liczne nawiązania do polityki – wspominki o Breżniewie, Gierku, Gomułce czy Jaruzelskim pojawiały się w stężeniu ciężkim do przetrawienia. Jest wreszcie snucie się po Warszawie pary bohaterów, które zdaje się nie mieć końca. Słowem – brak tu jakiegokolwiek dynamizmu.

Może jestem niewprawną czytelniczką, może kiepska ze mnie recenzentka. Zatem jeśli czytaliście „Jak zawsze” i spodobało Wam się, proszę oświećcie mnie, co w tej książce jest wyjątkowego. Bardzo chętnie dowiem się, za co może się podobać. Choć sama wymieniłam wyżej kilka zalet, to ostatecznie czas poświęcony na czytanie, uważam za całkowicie stracony…

Ulubione cytaty: 

„Imprezy, święta, urodziny, wydarzenia. To wszystko przygody, odskocznie od dnia codziennego. I przygody wspaniałe, nie zrozum mnie źle. Tylko dziś myślę, że więcej wysiłku trzeba było wkładać w to, żeby jak najmniej było zwyczajnych dni. Wyobraź sobie, że co roku wykrawasz dodatkowe piętnaście dni na przygody. Niby niewiele, ale przez dziesięć lat to już jest sto pięćdziesiąt dni, pięć miesięcy, półroczna podróż”.

„Zawsze się bronisz przed przeszłością, uciekasz do przodu. A to przeszłość decyduje o tym, kim jesteśmy i kim będziemy, czy to ci się podoba, czy nie”. 

Tytuł: „Jak zawsze” 

Autor: Zygmunt Miłoszewski 

Wydawnictwo: W.A.B. 

Data wydania: 8 listopada 2017

Liczba stron: 474 

Moja ocena: 3/10