Emma - Jane Austen

Emma jest prawdopodobnie najmniej sympatyczną bohaterką powieści Jane Austen. A mimo to najbardziej ją polubiłam. Stawiająca siebie wyżej od innych, zadufana i przekonana, że zawsze ma rację. Byłaby nie do zniesienia w normalnym życiu, ale na łamach powieści można się do niej przekonać. Jeśli nie od razu, to przynajmniej z czasem.

Austen szeroko opisuje jej sytuację życiową i uzasadnia, dlaczego Emma jest taka, a nie inna. Przede wszystkim została wychowana w zbytku i rozpieszczona przez ojca oraz guwernantkę. W odmienności od bohaterek „Dumy i uprzedzenia” czy „Rozważnej i romantycznej”, nie musi się więc martwić o dobra doczesne, niemal cały swój czas poświęcając na plotki, proszone obiady i swatanie ludzi. A to ostatnie doprowadza oczywiście do wielu nieporozumień i zabawnych sytuacji.

18 lipca br. mija 200 lat od śmierci pisarki, dlatego 2017 został okrzyknięty rokiem Jane Austen. Co sprawia, że jej powieści nie tracą na atrakcyjności? Według mnie jest to m.in. niesamowity klimat dawnych lat, a konkretnie Anglii okresu regencji. Czas płynie tam zupełnie inaczej niż dzisiaj, powoli i bezstresowo. Wokół pełno zieleni i ogrodów, mężczyźni są dżentelmenami, a kobiety spędzają dnie, grając na pianinie lub malując. Natomiast głównym problemem wszystkich są rozterki uczuciowe.

 

Emmę otacza cała masa barwnych postaci, spośród których wiele zostało stworzonych na zasadzie ironicznego kontrastu (np. tytułowa bohaterka i stonowany pan Knightley). W obszernych opisach, widać, że Jane Austen miała dar wnikliwej obserwacji ludzkich charakterów i przywar. Przykładem jest chociażby poczciwa panna Bates, która nie może przestać mówić (jej śmieszne monologi trwają niekiedy nawet dwie strony) lub ojciec Emmy, który panicznie boi się chorób.

Ciężko jest pisać o klasykach literatury. Raz, że powiedziano już o nich niemal wszystko. Dwa, że trudno krytykować taką ikonę powieści, jak Jane Austen. A trzy, że wiele osób już te klasyki czytało. Pozostaje mi jedynie zachęcić tych, którzy jeszcze tego nie zrobili. Warto cofnąć się w czasie do początków XIX wieku i spojrzeć na świat oczami pisarki. „Emma” jest ostatnią powieścią wydaną za jej życia, na dwa lata przed śmiercią. Choć nie jest tak radosna, jak „Duma i uprzedzenie”, to moim zdaniem wcale nie powinna ustępować jej pod względem popularności. Wydaje mi się, że jest nawet lepsza. :-) 

Tytuł: „Emma”

Autor: Jane Austen 

Tłumaczenie: Jadwiga Dmochowska 

Wydawnictwo: Świat Książki

Data wydania współczesnego: 4 listopada 2015 

Data wydania oryginału: 23 grudnia 1815

Ilość stron: 380 

Moja ocena: 9/10