5 powodów, dlaczego warto przeczytać Złodziejkę książek Markusa Zusaka

Nie była to najłatwiejsza ani najprzyjemniejsza książka. Czytałam ją długo, chwilami odkładałam na półkę, nawet na wiele tygodni. Ale jedno jest pewne – zapadnie mi w pamięci. Doceniam innowacyjność podejścia do tematu oraz oryginalny styl autora. Dlaczego – mimo że nie „połknęłam” „Złodziejki książek” w dwa wieczory – i tak uważam, że warto ją przeczytać? Oto powody: 

1. Niebanalna narracja 

Tak, narracja jest tym, co rzuciło mi się w oczy od razu po otworzeniu „Złodziejki…”. Mnóstwo podtytułów, równoważników zdań, wyboldowań, graficznych ozdobników i rysunków. Ta powieść to nie tylko sam tekst, ale i wyjątkowy sposób wyeksponowania jego najistotniejszych fragmentów. Poza tym narratorem jest Śmierć, która z każdą stroną wydaje się coraz bardziej ludzka. A chwilami nawet… daje się lubić. :-) 

2. Ania z Zielonego Wzgórza w czasach hitleryzmu 

To określenie wymyśliła moja blogowa koleżanka, Stworek. I cytuję ją tutaj, bo strzeliła w dziesiątkę – Liesel, główna bohaterka i tytułowa złodziejka książek, w wielu kwestiach faktycznie przypomina sławną Anię. Jest w podobnym wieku, również trafia pod opiekę przybranych opiekunów, jest silna i wrażliwa zarazem, a jednocześnie w oryginalny sposób postrzega świat. Mimo że narratorem jest Śmierć, to właśnie wokół Liesel utkana jest cała fabuła. 

3. Brak bieli i czerni 

Niemiec ukrywający Żyda; kochający syn porzucający rodzinę, by ratować siebie; obca, surowa kobieta, która staje się dobrą matką dla półsieroty – Markus Zusak rzadko dzieli zachowania ludzkie na jednoznacznie białe lub czarne. Czytając jego opisy różnych sytuacji w czasach II wojny światowej, znów przypomina mi się cytat Szymborskiej: „Tyle o sobie wiemy, na ile nas sprawdzono”. A przez to powieść wydaje mi się jeszcze bardziej wiarygodna i ciekawa. 

4. Książki w tle 

Co mają ze sobą wspólnego wojna i książki? Dla głównej bohaterki wiele, bo to książki pozwalają jej przetrwać trudny okres, zwłaszcza po śmierci brata i rozstaniu z biologiczną matką. Co więcej, czytanie ułatwia jej nawiązanie głębokich przyjaźni i jest w stanie uspokoić rozhisteryzowanych sąsiadów, kiedy w miasteczku trwa nalot bombowy. Książki dodają prawdziwej magii tej historii. Cieszę się, że autor obdarzył Liesel właśnie taką pasją. 

5. Bohaterowie, których nie sposób nie lubić 

Jestem zdania, że wielką siłą każdej powieści są charakterystyczni bohaterowie. I tu ich nie zabrakło. Hans Hubermann, muzyk, przybrany ojciec złodziejki książek i wyjątkowo poczciwy mężczyzna; Rudy Steiner, sympatyczny kumpel z boiska, wpadający nieustannie na szalone pomysły; Max Vandenburg, uciekinier, z którym krzyżują się losy złodziejki – to również dla nich warto przeczytać „Złodziejkę książek”. Zapewniam, że są to postaci niezwykłe.

Mam nadzieję, że Was choć trochę przekonałam. :-)

Ulubiony cytat: 

„Bo życie warte jest życia”. 

Tytuł: „Złodziejka książek” 

Autor: Markus Zusak 

Tłumaczenie: Hanna Baltyn 

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia 

Data wydania: 2008 

Ilość stron: 495 

Moja ocena: 8/10