Pracownia dobrych myśli - Magdalena Witkiewicz

Rok 2016 był dla mnie bardzo trudny i nie bez powodu skończyłam go, czytając „Pracownię dobrych myśli”. Potrzebowałam książki maksymalnie pozytywnej, a jednocześnie pełnej nadziei oraz mądrych przemyśleń. Czy taką dostałam? I tak, i nie.

Oczywiście książka Magdaleny Witkiewicz – tak z założenia, jak i tytułu – miała być optymistyczna. Coś jednak poszło nie tak. Za dużo słodyczy, za dużo bohaterów (spośród których zapamiętam tylko panią Wiesię), za dużo baśniowej atmosfery. Za mało jednak w tym wszystkim… realizmu. Ciężko było mi wczuć się w fabułę i czytać „Pracownię dobrych myśli” jako dobrą powieść obyczajową. Wciąż miałam wrażenie, że raczej mam do czynienia z bajką dla nieco większych dzieci.

Przykro mi to pisać, bo naprawdę lubię i cenię twórczość Magdaleny Witkiewicz. Zwykle autorka balansuje na granicy baśniowości, tworząc wyidealizowane postaci i mało realne sytuacje (przynajmniej w takim natężeniu). Ale najczęściej wychodzi z tego obronną ręką. Tym razem jednak, jak już wspomniałam, wszystkiego było o wiele za dużo.

Do jednego worka (a właściwie kamienicy) zostali wrzuceni bohaterowie reprezentujący niemalże każdą grupę społeczną: robiąca karierę singielka, gej, wdowa, rozwodnik, stara panna, dziecko oraz… kot. :-) Większość z własnym problemem i poplątanym losem, ale od początku wiadomo było, że każdy będzie dla siebie przyjacielem i wszyscy odnajdą w końcu swoje szczęście (czytaj: drugą połowę). No, może poza dzieckiem i kotem. :-)

Wspomniana wyżej pani Wiesia, czyli bohaterka, która najbardziej zapadła mi w pamięć, to osoba doskonale rozeznana w życiu mieszkańców kamienicy. Całe dnie spędza z poduszką na parapecie, podpatrując losy innych. Nawet znam jedną osobę z mojego sąsiedztwa, która funkcjonuje w taki sam sposób. :-) I pewnie polubiłabym panią Wiesię, gdyby nie jej uporczywa powtarzalność. Mniej więcej raz na dwie strony starsza pani powtarza, że nie lubi kłopotów, co na początku może jest śmieszne, ale z czasem, niestety, bardzo irytujące.

Nie odradzam jednak całkowicie „Pracowni dobrych myśli”. Na pewno jest to powieść zgrabnie napisana, którą mimo wszystko całkiem dobrze się czyta, głównie w okresie świątecznym. Wtedy takie „skrajnie ciepłe” opowieści odbiera się inaczej, a bajkowa konwencja aż tak bardzo nie razi. Poza tym da się znaleźć w książce kilka mądrych cytatów, co z pewnością jest plusem. Może po prostu ja oczekiwałam po jednej z moich ulubionych autorek czegoś innego, bardziej przemyślanego i głębszego…

Ulubione cytaty: 

„(…) szczęście można uszyć z kawałków jak patchwork”.

„(…) o życie się nie martw. O życie się trzeba troszczyć”. 

„Życie jest tak krótkie, że trzeba być jak najczęściej zadowolonym, a nie wiecznie szukać kłopotów”. 

Tytuł: „Pracownia dobrych myśli” 

Autor: Magdalena Witkiewicz 

Wydawnictwo: Filia

Data wydania: 26 października 2016 

Ilość stron: 308 

Moja ocena: 6,5/10