Szczęście na wagę - Agnieszka Olejnik

Czym jest szczęście? Czy to dom z ogródkiem pełnym kwiatów, kochający mąż u boku i dziecko? Czy może spełnienie zawodowe, rozwój duchowy lub podróż dookoła świata? Bohaterki Agnieszki Olejnik poszukują odpowiedzi na pytanie o istotę szczęścia, ale najczęściej okazuje się, że dla każdego oznacza ono zupełnie coś innego.

W poprzedniej powieści autorki pt. „A potem przyszła wiosna” Pola porzuciła wielkomiejskie życie i dobrze zapowiadającą się karierę aktorską, by szukać swojego miejsca na ziemi w spokojnym miasteczku. Natomiast w „Szczęściu na wagę” Ewa próbuje odnaleźć równowagę poprzez pisanie bloga, zmianę trybu życia i… odchudzanie.

Kiedy ją poznajemy, ma pozornie wszystko: tego samego od 20 lat męża, dorastającą córkę i stałą pracę, którą lubi. Co prawda nie robi wielkiej kariery jako nauczycielka języka polskiego, ale spełnia się zawodowo, pomagając najsłabszym uczniom. Pomimo stabilizacji, nie jest jednak szczęśliwa. Coś jest nie tak, tylko co? Otyłość córki? Lub może oziębłość męża?

Clint Eastwood mawiał, że „najbardziej atrakcyjne są kobiety po czterdziestce – doświadczone, inteligentne i pełne uroku”. Tymczasem Ewa zdaje się temu zaprzeczać. Nie wierzy w siebie, czuje się kobietą zmęczoną, sfrustrowaną i bez perspektyw na odmianę. Jej dni wypełniają: praca, pranie, prasowanie, gotowanie… Tylko gdzie w tym wszystkim miejsce na rozmowę i zwykłe przyjrzenie się drugiej osobie? Dopiero kiedy dawno skrywane rodzinne sekrety wyjdą na jaw, Ewa będzie musiała przyjrzeć się swojemu małżeństwu i przypomnieć sobie „schowane do szuflady” marzenia. A jej budzenie się ze snu na jawie okaże się niesamowicie wciągającą przygodą literacką.

 

Od dawna wiedziałam, że polska literatura obyczajowa ma się bardzo dobrze, ale nie wiedziałam, że aż tak. Agnieszka Olejnik po raz kolejny udowodniła, że pisze świetnie, dynamicznie i ze smakiem. Często porusza drażliwe tematy, ale zawsze robi to w sposób wyważony i subtelny. Tutaj, oprócz rozterek emocjonalnych po czterdziestce i kryzysu w małżeństwie, autorka porusza także m.in. będący na czasie temat stalkingu w Internecie.

Co tu dużo mówić: z każdą następną powieścią warsztat pisarski Agnieszki Olejnik jest po prostu coraz lepszy i lepszy. Czuć w każdym zdaniu, że nie jest to ani debiut pisarski, ani błaha historyjka obyczajowa. Jest to soczysta opowieść o kobiecie „w połowie życia”, która gubi się, ale nie poddaje. Opowieść bardzo inspirująca, mądra i energetyczna. Aż ma się ochotę po jej przeczytaniu wziąć za siebie, zacząć ćwiczyć, biegać, zmienić dietę. Uwierzyć, że niezależnie od wieku i sytuacji, zawsze da się zmienić świat na lepszy i bardziej kolorowy. Przynajmniej ten świat najbliższej nas.

Ulubione cytaty: 

„(…) nie można być pewnym niczego. Coś, co braliśmy za pewnik, okazuje się kupką popiołu, a kiedy ktoś przypadkiem otworzy okno i zrobi się nagły przeciąg, w dłoni nie zostaje nam nic. Tyle że człowiek ma potrzebę umyć ręce; to jedyny ślad, że coś tam w ogóle było”.

„Jak nie wiesz, w co wierzyć, to najlepiej uwierz w zdrowy rozsądek”.

„A więc grunt to działać, pomyślała. Nie narzekać, nie biadolić, nie martwić się, że coś jest nie tak, jak bym chciała – tylko zakasać rękawy i do roboty”. 

PS. Wkrótce opublikuję kolejną odsłonę cyklu „5 plus pytań do…”, gdzie na Wasze pytania odpowiadać będzie właśnie Agnieszka Olejnik, a do wygrania będzie egzemplarz książki „Szczęście na wagę” wraz z autografem autorki. Już teraz gorąco zapraszam do udziału. :-) 

Tytuł: „Szczęście na wagę”

Autor: Agnieszka Olejnik 

Wydawnictwo: Czwarta Strona 

Data wydania: 27 kwietnia 2016 

Ilość stron: 384 

Moja ocena: 9/10