Dziewczyna z pociągu - Paula Hawkins

Możecie tego nie zrozumieć, ale nie jestem fanką Stephena Kinga. Dlatego jego okładkowa zapowiedź: „Znakomity thriller. Nie mogłem się oderwać przez całą noc”, zupełnie nie zrobiła na mnie wrażenia. Za to wywołany wokół „Dziewczyny z pociągu” szum medialny - już tak. Na tyle, że postanowiłam sprawdzić, o co w tym wszystkim chodzi. :-) 

Myślę, że głównym powodem popularności książki (oprócz wspomnianego chwytu marketingowego w postaci opinii samego Kinga) jest nietypowa fabuła, utkana wokół mrocznych torów kolejowych. Główna bohaterka Rachel codziennie dojeżdża pociągiem do pracy w Londynie. Jej egzystencja jest na tyle nudna i monotonna, że spogląda w okna mijanych na stacji domów, wyobrażając sobie idealne życie innych ludzi. Tylko czy życie idealne w ogóle istnieje?  

Hawkins dawkuje informacje o bohaterach, co jest wielką siłą „Dziewczyny z pociągu”. Początkowo nie wiemy, do jakiej pracy dojeżdża Rachel. I czy w ogóle gdzieś pracuje? Kim są ludzie, których podgląda zza okna wagonu? Dopiero z czasem wiele rzeczy się wyjaśnia, a wszystko zaczyna się od jednej, pozornie niewinnej sytuacji, której Rachel jest świadkiem. 

Ani sama główna bohaterka, ani inni bohaterowie nie są święci. Wkrótce dochodzi do tragedii i naprawdę ciężko zgadnąć, kto zawinił. Ciekawym zabiegiem jest dokonywanie kolejnych odsłon tajemnicy za pomocą narracji Rachel oraz dwóch innych bohaterek, co znacznie poszerza perspektywę czytelnika. Okaże się, że można kogoś kochać i dzielić z tym kimś życie, zupełnie go nie znając. A nawet nie znając samego siebie.

Fabuła „Dziewczyny z pociągu” jest mroczna i duszna. Przepełnia ją bezcelowość życia, samotność i brak oparcia w drugiej osobie. Zdecydowanie nie chciałabym żyć w świecie wykreowanym przez Paulę Hawkins. Jednak jeśli ktoś spodziewa się wielu drastycznych scen rodem z klasyków Kinga, może być rozczarowany. Akcja jest raczej stonowana i spokojna. Jeśli jest to thriller psychologiczny, to bardziej z naciskiem na słowo „psychologiczny”, niż „thriller”. 

Jako „niefanka” powieści grozy, jestem zachwycona tą książką. Jest nieszablonowa i wciągająca. Obawiałam się jedynie, że zakończenie popsuje pozytywny efekt, ale na szczęście autorka zgrabnie wybrnęła z zawiłej intrygi. Na jedyny minus zasługuje fakt, że wybrnęła zbyt szybko. Mniej więcej na 70 stron przed końcem, domyśliłam się już, jaki będzie finał… Mimo to bardzo polecam.

PS. Do zdjęć wykorzystałam mój nowy nabytek – białą deseczkę zrobioną przez artystkę Monikę z bloga „Moje pasje w jednym miejscu”. :-) 

Tytuł: „Dziewczyna z pociągu”     

Autor: Paula Hawkins      

Tłumaczenie: Jan Kraśko   

Wydawnictwo: Świat Książki  

Data wydania: 21 października 2015        

Ilość stron: 328 

Moja ocena: 8/10